”μόνο η είσοδος του σινέ Όασις , με τα αμέτρητα κεραμικά αγάλματα και τις γλάστρες, τα κάδρα με τους παλιούς ηθοποιούς , τα φυτά, το παλιό γκισέ εισιτηρίων και τις δυο συμπαθείς κυρίες που τα φροντίζουν, αρκεί για να σε περάσει σε μια άλλη ρομαντική διάσταση -πριν καν ξεκινήσει η ταινία βρίσκεσαι ήδη κάπου μαγικά, στον καταπράσινο κήπο με τα νυχτολούλουδα , στον κόσμο του Σινεμά.”