HOPE |humans of planet earth|

Posted: 26th February 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , ,
1
This entry is part [part not set] of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

26.02

 

 

 

Ήμουν δάσκαλος σε μονοθέσιο σχολείο σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Αριθμός μαθητών 3. Ο Γιώργης (γ’ δημοτικού), η Μαρία (δ’ δημοτικού) και το πρωτάκι μου η Μαρίνα. Φέτος έμαθα ότι το σχολείο αυτό έκλεισε. Αρχές Οκτώβρη χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα το Γιώργη σχεδόν να φωνάζει. “Κύριε, έκλεισε το σχολείο, μας στέλνουν στο Μεγάλο”. “Δεν πειράζει Γιώργη μου θα είναι ωραία και στο μεγάλο σχολείο”. “Και οι ζωγραφιές μας;”. “Μα, σας τις έδωσα φεύγοντας!”. “Και αυτές στον τοίχο; Πρέπει να τις βγάλουμε!”. ” Δε γίνεται Γιώργη μου.” “Στην Κνωσό πώς έγινε;”. “Οι τοιχογραφίες αυτές είχαν τεράστια αξία, δούλεψαν αρχαιολόγοι, ειδικοί…” “Να τους φωνάξουμε στο σχολείο

H σειρά “Humans of Planet Earth”κλείνει τον κύκλο της με τελευταίο επεισόδιο την ιστορία του νικητή. 

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 19th February 2016 by socomic in HOPE|humans of planet earth|, natasouko
Tags: , , , ,
0
This entry is part 20 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

 

18.02

“I wish I could have done more for her. Her life has been nothing but struggle. She hasn’t known many happy moments. She never had a chance to taste childhood. When we were getting on the plastic boat, I heard her say something that broke my heart. She saw her mother being crushed by the crowd, and she screamed: ‘Please don’t kill my mother! Kill me instead!'” (Lesvos, Greece)

Κάθε Παρασκευή η Νatasouko, σκιτσάρει ιστορίες των αναγνωστών του SoComic.gr καθώς και της σελίδας Humans of New York. 

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 12th February 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , , , ,
2
This entry is part 19 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

11.02

 

 

«Για μένα αξία έχει ο άνθρωπος. Δε με νοιάζει από πού έρχεται ή πού πηγαίνει. Εμείς έχουμε τα πάντα κι αυτοί δεν έχουν τίποτα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να τους βοηθήσουμε. Στο χωριό μας υποδεχόμαστε καθημερινά δεκάδες πρόσφυγες. Τα σπίτια μας είναι στην παραλία και οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν κυριολεκτικά στις πόρτες των σπιτιών μας. Έτσι δημιουργήθηκε μια ομάδα εθελοντών που τους δίνει μια ζεστή σούπα, ένα τσάι, στεγνά ρούχα και παπούτσια. Αν φτάσουν νύχτα, κοιμούνται σε ένα χώρο που μας έχει παραχωρήσει η εκκλησία. Δενόμαστε με αυτούς τους ανθρώπους και αρκετοί μας υπόσχονται ότι θα έρθουν μία μέρα να μας ξανασυναντήσουν.

Οι άνθρωποι αυτοί πάνε κυριολεκτικά «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα». Το έχουμε ακούσει αλλά δεν το έχουμε ζήσει. Κι εύχομαι να μη ζήσουμε ποτέ τέτοιες καταστάσεις. Αρκετοί με φωνάζουν μαμά. Ξέρεις τι αξία έχει να σε λέει ένας ξένος μαμά; Ίσως μεγαλύτερη αξία κι από το να σε λέει το ίδιο σου το παιδί».

Άννα Θ. 51 ετών,
Ιδιοκτήτρια εστιατορίου, Χίος

Η σειρά της natasouko ολοκληρώνεται με τελευταίο επεισόδιο στις 26/02. Νικητής ο Vol Cano

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 5th February 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , ,
9
This entry is part 1 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

05.02

 

“My wife passed away last January. We’d been married for 62 years. You caught me at a time when I’ve been thinking a lot about love because I’m reading Shakespeare’s sonnets. The definition of love is elusive, which is why we write about it endlessly. Even Shakespeare couldn’t touch it. All the greatest love stories just seem to be about physical attraction. Romeo and Juliet didn’t know ifthey liked the same books or movies. It was just physical. After 62 years, it becomes something different entirely. My wife used to say: ‘We are one.’ And believe me, she was not the type of person to overstate something. Now that she’s gone, I realize how right she was. So much of our lives were linked. We were very physical and affectionate. But we also shared every ritual of our life. I miss her every time I leave a movie and can’t ask for her opinion. Or every time I go to a restaurant and can’t give her a taste of my chicken. I miss her most at night. We got in bed together at the same time every night.” via:HONY

 

Κάθε Παρασκευή η Νatasouko, σκιτσάρει ιστορίες των αναγνωστών του SoComic.gr καθώς και της σελίδας Humans of New York.

διαγωνισμός HOPE: Μοιραστείτε τη δική σας ιστορία  μέχρι την Παρασκευή 19/02 ώρα 10:00, δείτε την να πρωταγωνιστεί στη σειρά της Natasouko και κερδίστε ένα πακέτο προϊόντα ΙΟΝ.

 

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 29th January 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , , ,
5
This entry is part 2 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

HOPEwinner (1)

 

 

” Ο Noah και ο Lucas Aldrich, 8 και 6 χρονών αντίστοιχα πήραν μέρος σε δύο τρίαθλα για παιδιά. Το πιο εντυπωσιακό του θέματος; Ο Lucas είναι παράλυτος.

Ο αδερφός του, Noah, τον κουβαλούσε σε όλη τη διαδρομή – 200 μέτρα κολύμπι, 3 μίλια ποδήλατο και 1 μίλι τρέξιμο – . Αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι ενήλικες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτό, ο Noah είναι ένα παιδί-θαύμα. ” Aνδριάνα Δ.

Κάθε Παρασκευή η Νatasouko, σκιτσάρει ιστορίες των αναγνωστών του SoComic.gr καθώς και της σελίδας Humans of New York.

O διαγωνισμός HOPE ολοκληρώθηκε, νικήτρια η foxel

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 22nd January 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , , , ,
9
This entry is part 3 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

 

15.01_socomic (2)

 

“The first time I tried to kill myself was when I was twelve years old. It just didn’t feel like I had a space in the world. It seemed like everyone hated me. When I got my first period, the other students found my pads in my backpack and threw them around the school. Another time everyone got together and threw rocks at me. When I’d get home, I’d go straight to my room to avoid my father. I moved to New York when I turned eighteen because I felt like I needed a drastic change. And the move has given me much more confidence in myself. But I still feel very alone. Loneliness has become such a big part of me that I always migrate towards it. It’s like a person who’s always sitting next to me. And I’ve learned to like it. ” via:HONY

 

O διαγωνισμός HOPE ολοκληρώθηκε, νικήτρια η foxel

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 15th January 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , , , ,
1
This entry is part 18 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

15.01_2

 

“They are too young now, but one day I will tell them about Syria. They are already asking questions. The oldest one overhears us talking on the phone to our family back in Syria. She asks us: ‘If our aunt is hungry, why can’t she just buy bread?’”via HONY

Kάθε Παρασκευή, η Natasouko διαλέγει την αγαπημένη της ιστορία από τη σελίδα Humans of NY ή από ιστορίες των αναγνωστών του SoComic και της δίνει μορφή.

Ο διαγωνισμός Hope, της εβδομάδας ολοκληρώθηκε! Νικήτρια η ΑΝΔΡΙΑΝΑ Α.!

 

HOPE |humans of planet earth|

Posted: 8th January 2016 by socomic in natasouko, HOPE|humans of planet earth|
Tags: , , , , ,
7
This entry is part 17 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

08.01Final

 

 

“I’m trying to be an artist, but my parents just don’t understand. I showed a painting to my mom, and I was like: ‘Do you like it?’
And she was like: ‘I guess, but why is there a cigarette? Are you smoking now?’
And I was like: ‘No, Mom. The cigarette represents pain.’
And she was like: ‘Did we not love you enough?’ via HONY

(Tehran, Iran)

Ο διαγωνισμός Hope, της εβδομάδας ολοκληρώθηκε! Νικήτρια η ΑΝΔΡΙΑΝΑ Α.!

Older Entries