[:el]
Για το σημερινό επεισόδιο θα χρειαστεί να κάνετε μια αναδρομή στο επεισόδιο 19-23 για να το διαβάσετε κάντε κλικ ΕΔΩ.
Αλεξάνδρεια 1963, οι αναμνήσεις του πατέρα του Stef από τη ζωή του, στη νέα σειρά που θα εμφανίζεται κάθε Τετάρτη στο SoComic. Δείτε την ιστορία από την αρχή κάνοντας κλικ ΕΔΩ
o διαγωνισμός μας ολοκληρώθηκε!νικήτρια η Βίκη Σουχλέρη[:en]
Visit Episode #19 to read the begining of this story. Click HERE.
Alexandria: The artist father’s memories from Alexandria (Egypt) in a brand new web comic series. Every Wed in www.socomic.gr[:]
Μια συμμαθητρια μου αφου τελείωσε το Λύκειο και σπούδασε Οικονομικά και εδώ ήταν ανεργη έκανε αίτηση για δουλειά στη Αμερική σε μια εταιρεία και από τότε εργάζεται σε αυτήν και έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια
η γιαγια μου να να σωθουν απο τους τουρκους πηραν το καραβι του ξενιτεμου και ηρθαν στην ελλαδα και εγτιαξε το καθενα απο τα 7 αδερφια την δικια τους οικογενεια
Η μεγαλοθεία μου η Καλλιόπη είχε πάει μετανάστρια στο Σικάγο τη δεκαετία του ’50. Όταν πλέον είχε χηρέψει γύρισε για επίσκεψη και ευτυχώς, γιατί έβαλε το χεράκι της να παντρευτούν οι θείες μου, οι κόρες του μεγαλοθείου του Χαρίλαου, που αλλιώς μπορεί και να έμεναν στο ράφι. Και πήρε στο τέλος και τον Θόδωρο, τον νεανικό της έρωτα, που ο μεγαλοθείος ο Χαρίλαος δεν την είχε αφήσει να παντρευτεί.
Η θεία απ’το Σικάγο!
Μετανάστες που έφτασαν στην Ελλάδα διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης αλλά και μια αξιοπρεπή ζωή, μιλούν για τις πτυχές εκείνες της ζωής τους που σπάνια αποκαλύπτουν.
«Ήρθα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», λέει χαμογελώντας.«Έπρεπε να μαζέψω λεφτά, τα οικονομικά της οικογένειάς μου ήταν σε άθλια κατάσταση, δεν είχα επιλογές. Ταξίδεψα παράνομα, δεν μας έδιναν βίζα και άλλη λύση δεν είχα», σημειώνει η Άνι στη συνέχεια. Αρχικά δούλεψε σε ένα σπίτι, πρόσεχε μια γιαγιά. Άλλαξε δυο-τρεις δουλειές με το πέρασμα των χρόνων κι ευτυχώς έπεσε σε καλούς ανθρώπους, όπως η ίδια λέει.
Άγγελος Α.- Ώρχους, Δανία Εδώ και μερικούς μήνες έχω εγκατασταθεί στο Ώρχους της Δανίας, λόγω μεταπτυχιακού.
Ζω σε μια από τις εκατοντάδες εστίες του Πανεπιστημίου που υπάρχουν στην πόλη. Στον κοιτώνα τον δικό μου, υπάρχουν 8 διαμερίσματα ανά όροφο και το μόνο που μοιραζόμαστε είναι ένα μεγάλο ψυγείο. Κάποια στιγμή, κάπου τον Οκτώβριο, τα φαγητά από το κοινό ψυγείο άρχισαν να κάνουν φτερά κάθε τόσο, και το πρόβλημα όσο πήγαινε και εντεινόταν. Επειδή κλειδί για την πόρτα του ορόφου μας έχουμε μόνο εμείς οι οχτώ ένοικοι, ήταν λογικό και αναμενόμενο ο «κλέφτης» να ήταν κάποιος από εμάς. Στην πρώτη συνάντηση που έγινε για να δούμε τι ακριβώς γίνεται, ενώ προσπαθούσαν να μην το δείχνουν γιατί έχουμε καλές σχέσεις γενικά, υπήρχε στον αέρα η πεποίθηση ότι μάλλον εγώ ήμουν ο ένοχος. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι το στερεότυπο του «φτωχού» Έλληνα καλά κρατεί. Και αυτό γιατί στη δεύτερη συνάντηση ένας εκ των γειτόνων μου, μού το είπε τελικά ευθέως. Είναι λογικό, είπε, να είμαι εγώ ο κλέφτης γιατί «κατανοούν ότι υπάρχει κρίση και ότι μπορεί να μην έχω να φάω, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κλέβω». Όπως είναι φυσικό εξοργίστηκα. Προτίμησα, όμως, να μην απαντήσω και φυσικά δεν άφησα κανέναν να μπει στο διαμέρισμα μου όπως ζητούσε ο τύπος αυτός για να τσεκάρει αν υπάρχουν δικά τους τρόφιμα μέσα. Η «δικαίωση» ήρθε έναν μήνα περίπου μετά όταν έφυγα για διακοπές τα Χριστούγεννα και φυσικά οι κλοπές συνεχίστηκαν. Για να μην τα πολυλογώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών είχαν μείνει τρεις ένοικοι όλοι κι όλοι και ο «πανέξυπνος» κλέφτης συνέχιζε να βουτάει πράγματα. Τελικά, ένοχος ήταν μια κοπέλα, η οποία και πιάστηκε επ’ αυτοφώρω λίγες ημέρες μετά την πρωτοχρονιά. Περιττό να πω ότι όλοι, μα όλοι, ήρθαν αμέσως και μου ζήτησαν συγγνώμη και καταλήξαμε να με κερνάνε μπύρες σε Friday Bar το ίδιο βράδυ.
Η γιαγιά μου που ήρθε εκδιωγμενη απο την Τουρκία
Μια φίλη – συμμαθήτρια απο Ελλάδα πήγε Σουηδία.
ο Κουμπαρος μου εφυγε για την Αγγλια και βρηκε εκει δουλεια
Ο πατερας μου ειχε φυγει για Γερμανια και δουλευε σε εργοστασιο ελαστικων…
Μια φίλη – συμμαθήτρια απο Ελλάδα πήγε στην Γερμανια
ο φιλος μου εφυγε γερμανια
Η γιαγιά μου που ήρθε εκδιωγμενη απο την Κωνσταντινουπολη με την ανταλλαγη πληθυσμων..
Καποιος φιλος μου για ολλανδια εφυγε οταν ηταν 21 χρονων αλλα τα βρηκε σκουρα και γυρισε πισω μαζι κολλητοι συμμαθητες οποτε η ζωη εχει εμποδια αλλα τα ξεπερναμε καλο μηνα
οι παππούδες μου έφυγαν για Αμερική ! ξαναγύρισαν όμως στα 2 χρόνια δεν άντεχαν μακριά από τον τόπο τους
Οι φίλοι πρέπει να είναι πάντα καρδιακοί μετά από 15 χρονια βρήκα τον φίλο μου που ζούσε ολλανδια
Καποιοι θειοι μου,πηγαν μεταναστες στην Αμερικη.Εκει δουλεψαν και εκαναν περιουσια,ωστοσο ο μεγαλος τους καημος,ειναι παντα η Ελλαδα μας!
Ο άντρας μου όταν ήταν μικρός πήγε με τους γονείς του στην Γερμανία.Δεν έτρωγε δεν έπαιζε,του έλειπαν οι παππούδες του και εξαιτίας του γύρισαν μετά από 6 μήνες
OTAN H MHTERA ΜΟΥ ΜΕ ΤΙς ΑΔΕΡΦΕς ΤΗΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΓΙ ΑΝ ΑΣΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥς ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΜΕ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥ ςΑΝΤΙΚΟΙΜΕΝ ΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥς
Μια συμμαθήτριά μου, που έφυγε για να βρει δουλειά στην Αγγλία και ευτυχώς όλα της πήγαν καλά…..
Η μαμά μου είχε πάει Γερμανία αλλά δεν είχε κάποιον να κρατήσει τον αδερφό μου και αναγκάστηκα γυρισαν
Ο θείος μου, ο αδελφός της μητέρας μου, έφυγε για τον Καναδά, την δεκαετία του ’70.. Εκεί παντρεύτηκε μία Ελληνίδα, απέκτησε ένα γιο, δούλεψε πολύ και πέθανε πριν ένα μήνα… Δεν ήταν ευτυχισμένος… Έδωσε τέλος στην ζωή του… Κρεμάστηκε και άφησε έναν γιο και μία αδελφή συντετριμμένους, να αναρωτιούνται γιατί…
Ο παππούς μου πήγε στην Αμερική ως μετανάστης στις αρχές του αιώνα, και, αφού δούλεψε σκληρά για μερικά χρόνια, μάζεψε αρκετά χρήματα και ξαναγύρισε εδώ και έφτιαξε τη ζωή του.
η φιλη μου αφησε την 6χρονη σχεση της για να βρει ένα καλυτερο μελλον στις ΗΠΑ
Το 1962 πήγαν μετανάστες στη Βραζιλία οι θείοι μου για την “καλύτερη τύχη ” . Εφτιαξαν εκεί οικογένειες, καριέρες σπουδαίες ( καθηγητές στο πανεπιστήμιο του Σαο Πάολο, διευθυντικές θέσεις σε εργοστάσια κλπ.κλπ.) ,παιδιά σοβαρούς επιστήμονες, μα η καρδιά και το μυαλό παρέμενε στην “ΠΑΤΡΙΔΑ”. Όταν ο μεγαλος μου θείος πραγματοποίησε το όνειρο ζωής που είχε (να επισκεφτεί την αλλη μας ΠΑΤΡΊΔΑ, τ’αγια χώματα του χωριού μας στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ) κι αφού είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας ,έφυγε από τη ζωή. …. με τα χρώματα της Ελλάδας στην ψυχουλα του. Ας ειναι αναπαυμενος…..
Η οικογένεια του πατέρα μου που άφησε το χωριό και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή!
Δυστυχώς οι περισσότερες οικογένειες του χωριού μου έχουν μεταναστεύσει στην Γερμανία ή Αυστρία ή Ολλανδία για μια καλύτερη ζωή!Το φαινόμενο αυτό κρατάει χρόνια τώρα και έχουμε απομείνει πολύ λίγοι κάτοικοι!Το σχολείο του χωριού έχει κλείσει και η ζωή είναι πολυ δύσκολη!Πλέον τα γερμανικά έχουν γίνει δεύτερη γλώσσα μας!
συμμαθήτρια από Ελλάδα πήγε Σουηδία.
Μια συμμαθήτριά μου, που έφυγε για να βρει δουλειά στην Αγγλία
Η κολλητή μου έφυγε από το χωριό με τον άντρα της και τα τρία μωρά της και πήγε στην Αθήνα. Κι εκεί τα πράγματα δεν πήγαν καλά, τώρα βρίσκονται στη Σουηδία και είναι ευτυχισμένοι!
Οι περισσότεροι συγγενείς μου ειναι στο εξωτερικό εκεί δουλευουν
Ο παππούς μου ήρθε μικρός 14 χρόνο μόνος του απο την μικρά Ασία χωρίς συγγενείς και γονείς το μεγάλωσαν ξένοι.