““Από μικρό παιδί ήξερα πως η απόλυτη ευτυχία κρύβεται στον έρωτα! Τίποτα δε μετράει περισσότερο. Μεγαλώνοντας αποφάσισα πως ο αυτοσκοπός θα πρέπει να είναι να βρω αυτόν που μου αξίζει…. Για να μην χαθώ από το στόχο μου έκατσα και έγραψα σε μια κόλλα χαρτί πώς πρέπει να είναι αυτός? Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είναι όμορφος, να τον βλέπω να χαίρομαι… και φυσικά να έχει χιούμορ…και να μου κάνει εκπλήξεις, για να μη βαριέμαι…και να μου λέει λόγια που κάθε γυναίκα θα ζήλευε….
και να μην έχει μάτια για καμία άλλη. Ο πρώτος μου εφηβικός έρωτας πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις εκτός από την πίστη. Έτσι τον χώρισα για να βρω τον ιδανικό…. Ο επόμενος δεν είχε τόσο χιούμορ, κι έτσι βρήκα έναν άλλο που με έκανε να γελάω συνέχεια αλλά στερούσε στην ομορφιά. Γι αυτό βρήκα άλλον. Μα και στον επόμενο κάτι έλειπε, και στον επόμενο, και στον επόμενο… Πότε δεν ήταν αστείος, πότε δεν ήταν αρκετά όμορφος, πότε δεν με έβγαζε από τη ρουτίνα μου με τρόπο μαγικό…
Και πέρασαν τα χρόνια, και έκανα ταξίδια ψάχνοντας για τον απόλυτο έρωτα… Πάντα κρατώντας το χαρτί στο χέρι! Μα πάντα κάτι έλειπε και εγώ ένιωθα πάντα μισή γιατί οι άλλοι ήταν λειψοί!
Πέρασαν χρόνια πολλά και έβγαλα κι εγώ λευκά μαλλιά για να καταλάβω πως μισό και μισό κάνουν ένα! Μόνο αν αφήσεις σε κάποιον «λειψό» να σου καλύψει το κενό, ίσως γίνει το άλλο σου μισό…”
Kάθε Παρασκευή, η Natasouko διαλέγει την αγαπημένη της ιστορία από τη σελίδα Humans of NY ή από ιστορίες των αναγνωστών του SoComic και της δίνει μορφή.
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ! ΝΙΚΗΤΡΙΑ Η Ana
“I’d always wanted children, but I just never met the guy. So I decided to go to a sperm bank. I started trying when I was 42, and I had her when I was 45. People always ask me if it’s hard being a single mother. I say: ‘Yes. But not as hard as it would be if I didn’t have her.’”
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΗΓΗΘΩ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ,ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ..ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΠΛΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ..ΚΑΘΙΣΑΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΓΟΡΙΩΝ..ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΕΞΑ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 5 ΜΟΥ ΕΡΙΧΝΕ ΠΟΛΛΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ..ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ,ΩΣΤΟΣΟ ΗΜΟΥΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΣΙΑ.ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΚΟΚΚΙΝΙΖΩ..ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ..ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΞΙΣΤΟΡΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ..ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΩ ”ΝΑ ΤΟΣ ΝΑ ΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ”,ΑΛΛΗΛΟΚΟΙΤΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ..ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΓΥΡΙΖΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ..ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΤΙΕΣ..ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΔΗΘΕΝ ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΠΑΩ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ..ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ..ΕΚΕΙ ΣΙΓΟΥΡΕΥΤΗΚΑ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΠΑΙΖΕΙ..Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ..
”ΓΙΩΡΓΟΣ” ΜΟΥ ΛΕΕΙ,
”ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΩ..ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ ΤΟΥ..
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΗΝΥΜΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ..
ΒΓΗΚΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ,ΤΟ ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΟ,ΤΟ ΠΙΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!
ΑΠΟ ΤΟΤΕ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ…..
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ ΩΣ ΕΔΩ!!
ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΩΣ ΟΥΤΕ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕΑ ΟΥΤΕ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΑΜΕ Σ’ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΠΗΓΑΜΕ..ΟΜΩΣ ΙΣΩΣ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ!!!!!
“I’d always wanted children, but I just never met the guy. So I decided to go to a sperm bank. I started trying when I was 42, and I had her when I was 45. People always ask me if it’s hard being a single mother. I say: ‘Yes. But not as hard as it would be if I didn’t have her.’”
“I’d always wanted children, but I just never met the guy. So I decided to go to a sperm bank. I started trying when I was 42, and I had her when I was 45. People always ask me if it’s hard being a single mother. I say: ‘Yes. But not as hard as it would be if I didn’t have her.’”
Εγώ το άλλο μου μισό το βρήκα και δε δυσκολεύτηκα καθόλου!!! Δε χρειάζεται να ψάχνουμε πολύ!!Τις περισσότερες φορές αρκεί να ακούμε μόνο την καρδιά!!!
‘Ημασταν από το γυμνάσιο μαζί … μετά χωρίσαμε λόγω σπουδών διότι η απόσταση μας ξένιζε….μετά από χρόνια βρεθήκαμε στην πόλη μας….βγήκαμε με κοινή παρέα για καφέ και καταλήξαμε για ποτό μαζί….μέθυσε και μου εξομολόγηθηκε πως δεν με είχε ξεπεράσει ποτέ …και εγώ παραδέχτηκα ακριβώς το ίδιο ..δεν θα έρισκα ποτέ καποιον σαν αυτον και το ηξερα καλα…..από τότε είμαστε αχώριστοι και έχουμε ένα παιδάκι και περιμένουμε το δευτερο…!!Ελπίζω να μαστε για πάντα μαζι!!
γνωριστήκαμε σε ένα μπαρ μέσω κοινών φίλων πριν από 9 χρόνια περίπου και από τότε ζούμε μαζί το όνειρό μας
Γνωριστήκαμε σε ένα club….μου έκαψε με το τσιγάρο του το παντελόνι μου και από τότε είμαστε 10 χρόνια μαζί εκ των οποίων τα 2 τελευταία παντρεμένοι!
γνωριστηκαμε απο κοινους γνωστους!!!!!!!!!!!!!
ο ερωτας περναει πρωτα απο το στομαχι η δικη μου γγνωριμια ηταν οταν ημουνα μικρος αλλα αυτη ειχε γκομενο και ετσι εγω εμεινα στο ραφι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΟΥΛΕΥΑ ΓΤ ΕΙΧΑΜΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ..ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ Κ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΠΗΓΑΙΝΑ ΜΕ ΤΝ ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ Κ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΝΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ,ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΗΤΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΑΛΛΑ Κ ΔΙΠΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΧΕ Κ ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ Π ΗΤΑΝ Κ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΤΟΥ.ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΤΣΑΜΕ ΣΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΚΚ ΔΝ ΗΡΘΕ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΕΡΝΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΗΡΘΕ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ.ΑΛΛΑ ΔΝ ΜΕ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΒΜΟΥΝ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ.ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΛΕΩ ΣΤΝ ΞΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΔΝ ΜΕ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ.ΠΕΡΝΑΓΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΠΤ ΔΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕ ΚΑΝ.ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ.ΕΤΣΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ Μ ΒΡΑΔΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ Μ ΤΝ ΑΔΕΡΦΗ Μ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΠΟΤΟ,Κ ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΚΕΙ Π ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΕΩΤΗΣΕ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΜΑΛΑΚΑΣ ΓΤ ΜΕΝΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ.Κ ΕΚΕΙ Π ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ FB ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΔΕΡΦΗ Μ Κ ΟΤΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ Μ ΤΟΥ ΛΕΩ ΓΤ ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΑΖΟΥΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΚΚ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΣΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΧΙΧΙΙΧ.ΜΕΤΑ ΑΝΕΒΗΚΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΥΠΝΟ Κ Μ ΕΣΤΕΛΝΕ ΜΝΜΤΑ.ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΗΓΑ ΤΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΑ Κ ΕΦΥΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ..ΠΑΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΠΕΡΑΣΕ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΒΓΗΚΑΜΕ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ,ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΔΝ ΗΘΕΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑΤΑ.ΕΕ ΜΕΤΑ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΑΛΙ Κ ΟΤΝ ΓΥΡΙΣΑ ΒΓΗΚΑΜΕ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ Μ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΗΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΕΚΕΙ Μ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ Κ ΛΕΕΩ ΟΧΙ ΔΙΚΟΣ Ν ΕΙΝΑΙ.ΕΕ ΜΕΤΑ Ν ΕΙΠΕ ΟΤΙ Τ ΑΡΕΣ Κ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΗΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΗΜΑΣΤΕ 4 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ.
Πρωτο ετος στη σχολη. Την ειδα με ειδε, με κοιταξε την κοιταξα. Αυτη ειναι η γυναικα της ζωης μου σκεφτηκα. Αυτο ηταν παντρεμενος με 2 παιδια
γνωριστηκαμε στο νοσοκομειο πριν 15χρονια
!!!!!!!!
τον γνωρισα τον Αύγουστο του ’14 ειμασταν 1 χρόνο μαζί περασαμε πολλα λυπες χαρες τσακωμους χωρισμους επανασυνδεσεις για να καταφέρουμε να μείνουμε μαζι αλλα στο τελος μας χωρισαν
γνωριστήκαμε σε ένα μπαρ μέσω κοινών φίλων πριν από 9 χρόνια περίπου και από τότε ζούμε μαζί το όνειρό μας
το αλλο μισο το βρηκα αμεσως
ΑΠΟ ΤΑ ΕΦΗΒΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ…………………….
γνωριστηκαμε μεσω τριτων….ευκολη υποθεση!καλες γιορτες!
Στο super market ….Εγώ αγόραζα γιαούρτια αυτός αγόραζε μέλι …Τα υπόλιπα είναι μια γλυκιά ιστορία
“I’m different than other people. I’m never sad. I make my life happy through discipline. I don’t drink, I don’t smoke, and I eat lots of fiber. Every day I take a walk in the park to think about my balance. I’ve been a chef, a fashion designer, a painter, and now I’m learning martial arts. I do Tai Chi in the park every morning. It helps give me energy for my painting. I have already learned forty-two moves. I’m ahead of everyone. I’m almost eighty years old, but all the women in my group think I’m in my fifties.”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
στο ιντερνετ
…..
“At first I didn’t think he was manly enough. He would do anything I asked. He was very easy to manipulate.”
Γνωριστήκαμε στη Θεσσαλονίκη.. ταιριαζαμε αρκετά στο χιούμορ στη φιλοτιμία κτλ κτλ..Ένα που έκανε την τεράστια διαφορα ήταν η δουλειά του.. ήμασταν μαζί,χωρίσαμε για ένα 8μηνο λόγο εργασίας…γύρισε ήμασταν μαζί για 1 εξάμηνο…Και τώρα χωρίσαμε οριστικά,κάτι μου λέει πως θα ξανα ρθει!!
Εγω το αλλο μου μισο το βρηκα ηταν γνωστος ενος ξαδελφου μου και μας γνωρισε
Αυτοκοπός που περιμένω….
Αυτοσκοπός που περιμένω…
Πριν μερικά χρόνια πήγα να δουλέψω στο χωριό του ως εκπαιδευτικός. Το χωριό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και εγω έπρεπε να ειμαι προσεκτική να μην δίνω δικαιωματα. Δεν τον είχα παρατηρήσει σχεδόν καθόλου σε αντίθεση με αυτόν που κρατούσε διακριτική στάση αλλά δεν έχανε ευκαιρία να με παρατηρεί σε κάθε πέρασμά μου. Η σχολική χρονιά τελείωνε και εγω θα έφευγα για πάντα απο το χωριό του. Ένα βράδυ του Μαίου δεν άντεξε άλλο..μου χτύπησε την πόρτα και ήρθε να μου εκμυστηρευτεί τα αισθήματα του για μένα. Εγώ στην αρχή ήμουν αρκετά καχύποπτη και επιφυλακτική όμως η στάση του και η προσπάθεια που κατέβαλε με κέρδισαν και έσπασαν τις άμυνες μου. Απο τότε είμαστε μαζί, αρραβωνιαστήκαμε και σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε..αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουμε εκείνη την μαγική βραδιά η οποία ήταν γεμάτη άγχος.. ενθουσιασμό και έντονα συναισθήματα!
Τι και αν βρισκομασταν ο Δημήτρης και εγώ πίσω από έναν υπολογιστή ο κάθε ένας μας ,ξεκινώντας την κουβεντουλα μεταξύ μας τίποτα δεν προμήνυε αυτό που συνέβη αμέσως τα επόμενα λεπτά ,χωρίς να έχουμε δει ποτέ ο ένας τον άλλων χωρίς να ξέρουμε ότι ή περιγραφή που έχουμε κάνει ανταποκρίνεται με την πραγματικότητα νιωσαμε το ίδιο πράγμα στην καρδιά είπαμε τα ίδια λόγια στον εαυτό μας “Αχ και να είσαι το άλλο μου μισό”. Μετά από αρκετό καιρό είπαμε να βρεθούμε με ανάμικτα συναισθήματα συναντήθηκαν οι ματιές μας και αμέσως ξέραμε ότι είχαμε φτάσει στον προορισμό μας γίναμε ένα ψυχή και μυαλό με την πρώτη ματιά είπαμε και οι δύο μαζί” μέχρι τα 99″ γελασαμε και από τότε νιώθω ολοκληρωμένη !!!!!!!
το βρηκα με την πρωτη ματια
το βρηκααααααααααααααααα
το εχω βρει με την πρωτη ματια
απολυτη ευτυχια
like
Πριν μερικά χρόνια πήγα να δουλέψω στο χωριό του ως εκπαιδευτικός. Το χωριό δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και εγω έπρεπε να ειμαι προσεκτική να μην δίνω δικαιωματα. Δεν τον είχα παρατηρήσει σχεδόν καθόλου σε αντίθεση με αυτόν που κρατούσε διακριτική στάση αλλά δεν έχανε ευκαιρία να με παρατηρεί σε κάθε πέρασμά μου. Η σχολική χρονιά τελείωνε και εγω θα έφευγα για πάντα απο το χωριό του. Ένα βράδυ του Μαίου δεν άντεξε άλλο..μου χτύπησε την πόρτα και ήρθε να μου εκμυστηρευτεί τα αισθήματα του για μένα. Εγώ στην αρχή ήμουν αρκετά καχύποπτη και επιφυλακτική όμως η στάση του και η προσπάθεια που κατέβαλε με κέρδισαν και έσπασαν τις άμυνες μου. Απο τότε είμαστε μαζί, αρραβωνιαστήκαμε και σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε..αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουμε εκείνη την μαγική βραδιά η οποία ήταν γεμάτη άγχος.. ενθουσιασμό και έντονα συναισθήματα!
το γνώρισα σε ένα ταξίδι….!!
Μιλάμε στο skype 2 χρόνια. Φοβόμαστε πολύ να συναντηθούμε. Μιλάμε, τσακωνόμαστε, τα βρίσκουμε, ξαναμιλάμε, βρίσκουμε κοινά, βρίσκουμε διαφορές, βλέπουμε τις ίδιες σειρές, ανησυχώ μήπως δεν ξαναμιλήσουμε όταν περνάνε οι μέρες. Μετά ξαναμιλάμε. Αποφασίζουμε να συναντηθούμε. Δεν ξαναμιλάμε ποτέ γι αυτό. Δε συναντιόμαστε.
γνωριστήκαμε σε ένα μπαρ μέσω κοινών φίλων
Ξύπνησα μια ακόμα μέρα χαμογελώντας. Γιατί ήξερα ότι αυτό που είχα ζητήσει ήταν κοντά. Είχα ζητήσει από το σύμπαν να με βοηθήσει να βρεθώ κοντά στον μεγάλο μου έρωτα. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάμβανα εγώ. Πάντα μιλούσα με το σύμπαν. Το σύμπαν, τον Θεό, τους αγγέλους…. κάθε φορά το λέω διαφορετικά. Ήξερα όμως ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που είναι δίπλα μας και μας βοηθά.
Έτσι λοιπόν, ένιωσα ότι είχα φτάσει κοντά. Το βράδυ θα πήγαινα στο φιλικό μου σπίτι όπου με είχαν καλέσει. Είχα αγωνία. Δεν ήλπιζα ωστόσο τίποτα. Εμπιστευόμουν απόλυτα τη σοφία του σύμπαντος. Αν ήταν το σωστό να γίνει απόψε θα γινόταν!
Έφτασα στους φίλους μου και σε λίγο έφτασε και ένας φίλος τους, για τον οποίο μου είχαν μιλήσει. Το εγκάρδιο χαμόγελό του, η δυνατή του χειραψία, το μεθυστικό άρωμά του………… Παραδόθηκα……… Μια πολύχρωμη δίνη αισθήσεων με παρέσυρε σε όνειρα που δεν τολμούσα να κάνω και που μετά από πέντε μέρες ξεκινήσαμε να κάνουμε και μαζί! Ναι, τρέξαμε με δύναμη προς τον έρωτα που μεσουρανούσε στις καρδιές μας! Χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς κενά στην επικοινωνία μας, χωρίς φόβους ανείπωτους και δειλούς. Συναντήσαμε έτσι μέσα από τον έρωτα την βαθειά αγάπη. Μοιραστήκαμε τις ελπίδες μας, τη χαρά και τη λύπη μας. Μοιραστήκαμε την ομορφιά του κόσμου και την ισορροπία των λεπτών γραμμών στο πρόσωπο της χαράς.
Μέσα από την αληθινή αγάπη φτάνεις στο Θεό. Προσμένουμε την αποθέωση. Ζούμε μαζί, κοντά, μέσα ο ένας στον άλλο. Με κατανόηση και σύνεση, με συνειδητότητα απέναντι στην κάποιες φορές αδύναμη ανθρώπινη φύση μας. Όμως μαζί του όλα είναι δυνατά! Κάθε φορά να προσπαθείς και να παλεύεις, ψιθυρίζει το σύμπαν μέσα από τους ατέρμονους παλμούς του.
Ο έρωτας είναι μάχη μα και παράδεισος!Μείνε εκεί όπως σου αξίζει…..
Της έριξα μια ματιά και λιποθύμησε, σου λέω.
στο σχολείο
Νοικιασα στην γειτονια της σπιτι και απο τοτε εδω και 34 χρονια ειμαστε μαζι!
Το γυμναστηριο μας ενωσε!
γνωριμια μεσω ιντερνετ με εστησε στο πρωτο ραντεβου τον συγχωρησα βγηκα και δευτερη ειμαστε ακομα μαζι
ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
γνωριστηκαμε πριν πολλα χρονια σε ενα νυχτερινο μαγαζι!με διεκδικησε πολυ!παντρευτηκαμε και εχουμε 2 υπεροχα παιδια
το έχω βρει με την πρώτη ματιά
Πρώτο έτος στη σχολή.
οταν ψαχνουμε τον ευατο μας και τα βρισκουμε μαζι του, τοτε θα ειναι πολυ πιο ευκολο να βρουμε και τον ανθρωπ μας
Έλεγαν πως η δύναμη ανάμεσα στα αδέρφια είναι μοναδική , κυρίως ανάμεσα στα δίδυμα. Δεν είμαι δίδυμη κ όμως τον νιώθω τόσο πολύ… Ήμουν δίπλα του πάντα στα δύσκολα και τον βοηθούσα… Έδωσε πανελλήνιες και ήμουν η δεύτερη δασκάλα του, πάντα στο πλευρό του. Τι κι αν μας χωρίζουν μόλις 2,3 χρόνια; Πέρασε σε στρατιωτική σχολή. Τις πρώτες 30 μέρες ήμασταν χωρίς επικοινωνία, χωρίς κινητά. Νόμιζα θα τρελαθώ… Πέρασαν οι μέρες και η πρώτη αγκαλιά ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να καταλάβω πόσο πολύ μου έλειψε… Η αδερφική αγάπη είναι πάνω από όλα και ευχαριστώ τους γονείς μου που μας τη δημιούργησαν. Όσο μεγαλώνουμε τον νοιάζομαι και τον πονώ όλο και περισσότερο. Να σαι καλά μικρέ μου αδερφέ και εγώ πάντα δίπλα σου ότι χρειάζεσαι!
ο ερωτας ειναι τυφλος.γνωριστηκαμε σε ενα μπαρ της περιοχης μου,το οποιο μπαρ δεν υπαρχει πια, πριν 13χρονια.αλλα αυτος ο ερωτας παραμενει ακομα κ μαλιστα με 2 πανεμορφα ανθρωπακια.
Ηθελε η ξαδέρφη μου να μου γνωρίσει ενα φίλο της. Την άκουσε ο κουμπάρος της και είπε “Οχι, εχω εγω ενα καλο παιδί”. Και κανονισαν να βγουμε ολοι μαζί. Ετσι γνωριστήκαμε, με προξενειο στο οποιο πηγα αγκωμαχοντας!!! Κι ομως αποδειχτηκε ο ανθρωπος μου, το αλλο μου μισό. Απλά κουμπώσαμε. Κι εγινε ο αντρας μου και πατερας των παιδιών μου…
Με πλήγωσε… Δε μπορούσα να το αντέξω.. Δε μπορούσα να την βλέπω..
Γι αυτό κι εγώ έφυγα. Έπιασα δουλειά σε ένα ξενοδοχείο μίλια μακριά από το σπίτι.
Εκεί γνώρισα τη Μάγδα. Μια οπτασία.. Ένας άγγελος.. Όνειρο..
Σε τρεις μήνες τη ζήτησα σε γάμο.. Δέχτηκε!
Και μετά γνώρισα την πεθερά μου.. Ζημιά μεγάλη.. Βελζεβούλ.. Εφιάλτης..
Εκεί κατάλαβα πόσο μεγάλη αντοχή είχα..
Τώρα, 15 χρόνια μετά, έχω 3 παιδιά, την ίδια γυναίκα, αλλά και την πεθερά μου!
Αντέχω ακόμα μάτια μου…
gnorisa ton antra ths zois mou tuxaia…..se mia periodo ths zois mou pou imoun polu xalia….distaxtika ksenisame mazi…apo merias mou itan polu duskolo…perasa polla stin zoi mou…kai tora eimai me enan anthropo pou me agapaei pragmatika kai den ton allazo….i ion itan i proti mas glukia geusi tou erota se ena pagkaki agkalia!!! <3 <3 <3
ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΠΗΡΑ ΤΗΛ ΒΓΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 4 ΜΕΡΕΣ ΤΗ ΖΗΤΗΣΑ ΣΕ ΓΑΜΟ
ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ.
Γνωριστηκαμε πριν 25 χρονια στη δουλεια,σε 6 μηνες αρραβωνιαστηκαμε,καναμε οικογενεια, ειναι ησυχος ανθρωπος εγω πιο allegro και διασκεδαζω να τον χορευω στο ταψι!!!!!!!!!! (Δεν βαριεται ποτε ομως)
Τελικα βρηκα τον ερωτα που περιμενα στη σχολη 😉
Με τα χρονια καταλαβα οτι η αγαπη ειναι ενα πουλι. Αν την κλεισεις σε ενα κλουβι θα ειναι δυστυχισμενη.Αν της ανοιξεις το πορτακι δεν θα βγει ποτε απο το κλουβι. Και αν ποτε πεταξει για αλλου, με τα πρωτο κρυο θα επιστρεψει…
Αχ, ακόμη ελπίζω..
Δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα…
Γνωριστήκαμε στο Γυμνάσιο και αγαπηθήκαμε πολύ, όμως μια παλιά έχθρα ανάμεσα στις οικογένειές μας έπεσε σαν μαχαιριά και μας χώρισε….
Όμως εγώ ποτέ δεν ξέχασα τις ώρες που περάσαμε μαζί και τα συναισθήματα εκείνου του καιρού, γιατί είναι ο,τι πιο ακριβό έχω φυλάξει στην καρδιά μου – κι ακόμα ελπίζω!
Τον βρήκα στη σχολή , κάναμε μαζί μια εργασία και η ζώη μας έφερε να κάνουμε από εκεί και πέρα πολλές εργασίες
το γνώρισα σε ένα ταξίδι