” Όταν τέλειωσε το καλοκαίρι, πήρα το υποβρύχιό μου από τη θάλασσα και το προσάραξα στο ναύσταθμο της μπανιέρας. Για να μην παραπονιούνται οι μπαταρίες, οι μηχανές δούλευαν και η κίτρινη προπέλα ωθούσε το κήτος του υποβρυχίου προς τα τοιχώματα της μπανιέρας. Εις μάτην. Οι ορίζοντες ήταν κλειστοί. Περίμενα εννιά μήνες να ξαναγεννηθεί το καλοκαίρι. Όμως, οι μπαταρίες είχαν διαβρωθεί από τα υγρά τους και έτσι οι μηχανές σταμάτησαν να δουλεύουν.”