#Serano #Xarakomata #pioisi
Τα “Χαρακώματα” του Πέτρου Χριστούλια και Τάσου Ζαφειριάδη προβάλλονται κάθε Τετάρτη!
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ! ΝΙΚΗΤΡΙΑ Η FANI!
Χαρακώματα #17
Posted: 27th March 2013 by socomic in Τάσος Ζαφειριάδης, Πέτρος Χριστούλιας, ΧαρακώματαTags: Πέτρος Χριστούλιας, Τάσος Ζαφειριάδης, Γάγγραινα, στρατός, SERANO, xarakomata, οδός γάγγραινας, καλλιόπη στρατός, οβίδα, Χαρακώματα
Νυχτερίδα!
Ερχεται, πέφτει φονική
Η οβίδα
Τακούνια είναι που μου ΄θελε
Στη χοροεσπερίδα
Η καραβίδα
Η Ανδραβίδα
Η πυγολαμπίδα
Η Φρεατυδα
Έρχεται, πέφτει η φονική οβίδα
και γίνεται με μιας πολτός κι η καραβίδα!
Σελίδα!
Καθόμουνα και διάβαζα και γύριζα σελίδα
και ξάφνου βλέπω δίπλα μου πραγματική οβίδα
τρελάθηκα και ούρλιαξα και άρχισα να τρέμω μέχρι που άκουσα να μου λεν
“Ξύπνα μωρή μουρλέγκω!”
hahahhahah με πέθανες 🙂
ΕΡΧΕΤΑΙ,
ΠΕΦΤΕΙ ΦΟΝΙΚΗ Η ΟΒΙΔΑ
ΤΡΕΧΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ!
χειροβομβιδα!!!! αααααααααααααα!!!!
Ερχεται πέφτει φονικά
η οβίδα…
κι ξαφνου μου φυγε
απ το μυαλο η βίδα….
ηθελα να τρωγα για μεσημερι μια
καραβιδα….
μα η μανα μου τα μπερδεψε κ
μου κανε γαριδα!!!
Βρήκα στο αεροστατο μια
οδοντικη λαβίδα
κ σκεφτηκα το ραντεβου στο
ικα οταν σε ειδα!!!! 😛
hahahahahhahahaahhahahaha το τελευταίο δίστιχο είναι το καλύτερο 🙂
..έρχεται πέφτει φονική η οβίδα, αλλά εγώ κρατώ μια χειροβομβίδα.. θα την ρίξω στην οβίδα, να γλυτώσουμε όλοι απ’την καταιγίδα!!!!
σκοταδι πεφτει
κι ολα μαυρα
το μονο που φεγγει
εκτος απ την οβιδα
η μικρη πυγολαμπιδα
μολις πεσει η οβιδα σκεψου οτι ειναι πυγολαμπιδα!!φωτεινη κ λαμπερη σαν να ειναι μια γιορτη!!
Καθόμουνα και διάβαζα και γύριζα σελίδα
και ξάφνου βλέπω δίπλα μου πραγματική οβίδα
τρελάθηκα και ούρλιαξα και άρχισα να τρέμω μέχρι που άκουσα να μου λεν
“Ξύπνα μωρή μουρλέγκω!”
να διαλυσει τη σαπιλα 🙂
obida gida………..
Σταφίδα.
Του διαβόλου η παλλακίδα
η καραβιδα
ΕΡΧΕΤΑΙ,
ΠΕΦΤΕΙ ΦΟΝΙΚΗ Η ΟΒΙΔΑ,ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΛΑΜΙΔΑ,ΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΕ ΡΩΤΩ ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΜΙΑ ΣΟΚΟΦΡΕΤΑ ΕΒΓΑΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠ ΤΟ ΠΑΛΤΟ ΜΟΥ,ΚΑΘΩΣ ΤΗΝΕ ΜΑΣΟΥΛΑΓΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΜΙΑ ΙΔΕΑ,ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΟΥΡΕΥΤΩ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΡΕΑ.
Ερχεται, πέφτει φονικήη οβίδα,
Έτσι ξημερώματα που σε είδα,
Και κελαηδούσαν τα πουλιά,
Μια παλιά πρωταπριλιά!!
Ερχεται, πέφτει φονική η οβίδα,
Έτσι ξημερώματα που σε είδα,
Και κελαηδούσαν τα πουλιά,
Μια παλιά πρωταπριλιά!!
Τα αεροπλάνα να περνούν
Κι εγώ να μη φοβάμαι
Σα γλάροι να τσαλαπετούν
Φωνάζουνε, μα δε σωπάνε.
Τότε σκέφτηκα και κάθησα
Μήπως να ‘χουν και οβίδα
Δε συγκρατήθη κι άφησα
Να μου φύγει η τσιρίδα.
Να ηρεμήσω πρέπει λόγιασα
Ν’αρχίσω μιας ξερής παρτίδα
Μπας και τότε λησμονήσω
Την τρομερή οβίδα.
Κι αρχίνησαν να πέφτουνε
Σα μιλλιούνια ακρίδες
Από το φόβο μου εχέστηκα
Σαν είδα τις οβίδες.
Δεν ήσαν σαν του πάσχα
Την πορτοκαλί κροτίδα
Ωρέ ήταν μια θεόρατη
Και τροφαντή οβίδα.
Τ’αγλάκι ξοκινώ
Σα να ‘μουνα ζουρίδα
Κι ολα τα αμόλεσα
Για να γλιτώσω απ’την οβίδα!
Η ΒΙΔΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!
Έρχεται πέφτει η φονική οβίδα
κρίμα, δεν θα φάω την μαρίδα.
Έρχεται, πέφτει φονική η οβίδα,
κι αρχήσαμε να τρέχουμε σαν νά ‘στριψε η βίδα
μες στου πολέμου τον αχό σαν άγγελο σε είδα
χρυσή, ακριβή σαν νά ‘φυγες απ’ τις αυλές του Μίδα.
Σε πήρα, σε παντρεύτηκα σε είχα για ασπίδα,
μα εσύ το μόνο που ήξερες, να μου φωνάζεις «πήδα!»
και στο ταψί με χόρευες σαν νά ΄μουνα ακρίδα
Αχ! μα δεν καθόμουνα να φάω την οβίδα…;
Καθόμουν αμέριμνη πάνω στη σανίδα
και δίπλα μου εμφανίστηκε μία κατσαρίδα
άδικα έβαζα ζάχαρη για παγίδα
αυτή αμέριμνη με κοιτούσε σαν πυγολαμπίδα
καραβίδα,ηλιαχτίδα.
ερχεται, πέφτει φονική οβίδα
ενώ πλησιαζει απειλιτικά η καταιγίδα
φοβαμαι πολυ,
θέλω να κρυφτώ,
καλύτερα να έβλεπα μια κατσαρίδα
παρά να έπεφτε μπροστα μου
τετοια οβιδα
πέφτει η οβίδα στην καραβίδα
και κάνουμε ψητά θαλασσινά με κάρβουνα πάνω σε σανίδα
ημουνα χωρις ελπιδα, μονη μες στην καταιγιδα, ξαφνικα μπρος μου σε ειδα κι εσκασε χαρας οβιδα!!!
Χθες εκεί που διάβαζα μια τελευταία σελίδα
μου φάνηκε πως έπεσε δίπλα μου μια οβίδα
τόσο πολύ φοβήθηκα κείνη τη νυχτερίδα
που πέταξε και με κάνε να ξεφωνίζω ως γίδα
παλαμίδα
καραβίδα
Πού να κρυφτώ, πού να κρυφτώ;
Να μείνω;…. Να προσευχηθώ;
Σε μια στιγμή όλη τη ζωή μου είδα,
παγωμένος μπρος στη φονική οβίδα.
Θυμήθηκα μια μέρα στη Χαλκίδα,
με ουζάκι, θαλασσινά και καραβίδα.
μου πες πως δε με βλέπεις σα φίλο
και τότε “δάγκωσα το μήλο”.
Η πτώση ήταν γλυστερή,
σαν την αηδιαστική γυαλιστερή.
Ήρθε η ώρα να γυρίσω,
στον παράδεισο να ζήσω.
Έρχεται, πέφτει φονική η οβίδα,
την ώρα που κρατώ στα χέρια μου την
κοφτερή λεπίδα…:)
Ακτίδα!
Έρχεται.. πέφτει φονική η οβίδα..Αχ!και να ήταν καραβίδα!!Θα έτρωγα, θα χόρταινα, θα γύριζα σελίδα…και απ τη χαρά μου την πολλή θα έβγαζα τσιρίδα…
βλεπω να μου ερχεται μια οβιδα
κατι σαν κεραυνος…σε μια καταιγιδα….
χανω τον κοσμο, θα μεινω μιση…
τι ονειρα βλεπω με αυτη την κριση η τρελη…..
μαρίδα
ερχεται η φονικη οβιδα και πηρα δρομο σαν την ειδα
ετρωγα μια καραβιδα οταν μου ρθε η οβιδα..
μισοσκοταδο φωτα σβηστα μου εχεται σφηνα βλημα οβιδα
me eida ston ypno mou
mikri provoskida
to mati garida
k pao na fonakso
k mou rthe obida
τρυφερο κοριτσι
γιατι σε πιανει θλιψη;
εχω μια ιδεα
ας φαμε τι ωραια
σε κερναω παγωτο φιστικι σαν ακριδα
ξαφνου σκαει ο τζιτζικας πεταξα οβιδα
Ακρίδα!!
ακουσα ενα βουητο γυρναω κ βλεπω ενα μωρο επαιξα μαζι του κ λεω να αποσυρθω παω στο στρατο και πεφτει η οβιδα απο το βουητο…θυμαστε
Η βίδα και η καραβίδα!
Να χωθώ μες την καλύβα προτού σκάσει η οβίδα!
πήγα να ρίξω την οβίδα και έπιασε καταιγίδα
Η λύση στο ερώτημα του Γκιγιόμ θα είχε έρθει από τον ανώτερό του από κάτω αν είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει πληθυντικό. Αν δηλαδή το έκανε
“Έρχονται, πέφτουν φονικές οβίδες”
η ρίμα συμπληρώνεται με τον λοχαγό που αναφωνεί
“Ο λόχος μου έχει γεμίσει ντιντήδες”.
Χάνει βέβαια λίγο στο μέτρο έτσι, με λίγο ακόμα μοντάρισμα μπορεί να γίνει
” – Έρχονται, πέφτουν φονικές οβίδες …”
” – Έχει γεμίσει ο λόχος μου ντιντήδες!”
Κάτι σαν μιούζικαλ. 😀
έπεσε μια οβίδα, μια χειρομβοβίδα
πάνω στην παγίδα ενώ είχε καταιγίδα
Έρχεται……
πέφτει φονική η οβίδα…………
και κάθομαι στο πάτωμα……
κοιτώντας την πυξίδα……
στην πόλη πεφτει μια οβιδα
και ο κοσμος τρεχει μεσα
στην καταιγιδα
Η πυγολαμπιδα λογικα!
οβίδα –> Πέρα απο’κει που είδα
Αν πέσει εδώ οβίδα
δε θα μου στρίψει η βίδα,
θα την απομακρύνω
κρατώντας μια λαβίδα!
σανίδα
Στον πολεμο τον Τρωικο
επεσε διπλα μου μια οβιδα
και το εβαλα τα ποδια
και ετρεχα σαν βολιδα…
Η συναγρίδα.
έπεσε μια οβιδα
και να σου εφανισθηκε
μια πυγολαμπίδα.
εκει καθως στεκόμουνα επέσε μια οβιδα
και ξαφνου εφανιστηκε και μια πυγολαπίδα.
Έρχεται, πέφτει φονική η οβίδα,
κράτα μου το χέρι, φοβάμαι την κατσαρίδα.
Ένα μικρό ζωύφιο πετάγεται μπροστά μου,
που κόβονται τα ύπατα, αχ βοήθα Παναγιά μου!
Ποιητής Φαμφάρας!
Eρχεται πέφτει φονική η οβίδα
μα εμενα μου φαινεται σαν
μικρη παροπλιμενη χειροβομβίδα
erxetai peftei fonikh h ovida
k gw akoma na paleuw me mia katsarida!
την ωρα που που ετρωγα μια συναγριδα,
ξαφνου επεσε απ’τον ουρανο μια οβιδα.
κατσαριδα!!
οταν σε γνωρισα επεσε οβιδα
ησουν πανεμορφη, ησουν συλφιδα
στη σκοτεινια μου μια ηλιαχτιδα
μα αποδειχτηκες μια κατσαριδα!
μην είναι πυγολαμπίδα?
μην είναι ωυχτερίδα?
οχι! είναι μια οβίΜΠΟΥΥΥΜ!!!!
katsarida!!!
ΕΠΕΣΕ ΜΙΑ ΟΒΙΔΑ ΠΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΙΔΑ!
ΕΠΕΣΕ ΜΙΑ ΟΒΙΔΑ
ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ!
ερχεται πεφτει φονικη η οβίδα..μπαινει μπροστά η νυχτερίδα και ξάφνου πιάνει καταιγίδα…
Έρχεται, πέφτει η φονική οβίδα
και γίνεται με μιας πολτός κι η καραβίδα!
Αν πέσει εδώ οβίδα
δε θα μου στρίψει η βίδα…………!!!
Καθώς ήμουνα στο μπάνιο μου και έκανα κοτσίδα
να ‘σου πίσ’ απ’το πλυντήριο μια παχιά κατσαρίδα..
θόλωσα,τρόμαξα σαν την είδα..να ‘χα Θε μου μια οβίδα.
Η καρύδα (αν χρειαστεί να πολεμήσουν σε τροπικό κλίμα). Δείτε πόσο ωραία κάνει ομοιοκαταληξία:
Έρχεται, πέφτει φονική η οβίδα,
καθώς εγώ τρώω τη δροσιστική μου την καρύδα,
γιατί έμελλε τούτο’γω να πάθω,
και το γάλα της καρύδας στο χώμα να το χάσω;