Μπαμπαδοϊστορίες: Πώς είναι να εργάζεσαι και να προσέχεις την κόρη σου και ταυτόχρονα να χτυπάνε τα τηλέφωνα για deadline? Ο Νικόλας Στεφαδούρος παρουσιάζει την καθημερινότητά ενός γονιού μέσα από τις μπαμπαδοϊστορίες κάθε Τρίτη στις 10:00 π.μ (για κάποιους μεσημέρι, μια και οι περισσότεροι έχετε ξυπνήσει από τις 7:00)
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΟΝΕΩΝ: Γονείς όλου του κόσμου ενωθείτε και στείλτε μας την πιο τρυφερή ιστορία από το παιδί σας. Ένας τυχερός θα κερδίσει από ένα πακέτο με προϊόντα ΙΟΝ και η ιστορία του θα γινει σκίτσο.
Λήξη διαγωνισμού: 25.09.2019 ώρα 11:00
Κατά σύμπτωση, από τα ηχεία ακούγεται το “Εnd of the family line” του Μorrissey.
κατά τρελλή σύμπτωση, το έπαιζα στο μπάσο τις προηγούμενες 2 ημέρες….
δεν υπάρχει!!
Είστε απολύτως σίγουρος για αυτό που ζητάτε;; έχω τρία παιδιά και αν μέχρι τώρα οι απαντήσεις μου στα διάφορα ποστάκια τις περισσότερες φορές είχαν το μέγεθος παραγράφου και βάλε, σας προειδοποιώ και σας προετοιμάζω για το μακροσκελές κείμενο που θα σας στείλω 🙂 🙂 🙂
ΠΕΡΣΥ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΠΑΞΑ ΠΟΛΥ ΓΕΡΑ ΚΡΥΩΜΑ ΤΡΕΛΛΟ ΠΟΝΟΛΑΙΜΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΚΡΥΑΔΕΣ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ Η ΚΟΡΟΥΛΑ 11 ΕΤΩΝ Η ΑΛΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΟ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΟΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙ ΚΟΜΠΡΕΣΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΤΣΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΡΙΒΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΣΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΠΩ?? ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΠΛΩΣ ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΡΗ
Η μαμά φεύγει για δουλειά. Πρέπει να τα καταφέρω μόνος. Με ζυγίζει με τα μάτια ή μου φαίνεται;
Παιχνίδι, φαγητό, άλλαγμα πάνας. Μέχρι εδώ δεν έχουμε θύματα.
Νυστάζει. Πέρασε μισή ώρα να τον κουνάω, μα καθώς αναπνέει απαλά στην αγκαλιά μου νομίζω πως είμαι στον παράδεισο.
Ο ήλιος ανατέλλει, η μέρα τους ξεκινά. Ο μπαμπάς φεύγει για δουλειά, η μαμά μπαίνει σην μικρή κουζίνα της που λατρεύει και τρία ζουζούνια είναι έτοιμα για δράση! Τα δυο αγόρια 15 και 11 ετών περνούν την εφηβεία και προεφηβεία αντίστοιχα με όλα όσα σημαίνουν αυτές οι λεξούλες όπως το να τσακώνονται σαν τα κοκόρια για όλα τα ασήμαντα – σημαντικά που τους αφορούν. Και οι γονείς να είναι δίπλα, να ακούν, να συμβουλεύουν, να κρίνουν καταστάσεις και να έχουν ρόλο διαιτητή σε αυτά τα ξεσπάσματά τους. Να ανησυχούν αλλά και να τους καμαρώνουν όταν τους βλέπουν να φεύγουν για ένα διπλό στο μπάσκετ. Όσο για την μικρή στην ηλικία των έξι να ετοιμάζεται για το μεγάλο σχολείο και τις σκανδαλιές.
Οι ώρες περνούν, οι υποχρεώσεις τελειώνουν και το απόγευμα τους βρίσκει όλους μαζί να μιλάνε, να γελούν, να γκρινιάζουν,να παίζουν, να προβληματίζονται, να αγκαλιάζονται, να χαίρονται…
Η νύχτα έρχεται τα φώτα σβήνουν και πέντε φωνούλες ακούγονται να λένε η μία στην άλλη
Καληνύχτα μαμά
Καληνύχτα μπαμπά
Καληνύχτα Φώτη
Καληνύχτα Γιώργο
Καληνύχτα Ειρήνη
Σημ.1 Γραμμένο αργά κάποιο βράδυ πριν από λίγα χρόνια, όταν με έπνιγε η αγάπη και η ανησυχία, φυλαγμένο μέσα σε ένα συρτάρι με πολλές ακόμα σελίδες με διάφορα τέτοια κειμενάκια που τα αφορούν
Σημ.2 Ένας καβγάς με τον γιο μου, με “φόρτισε” πάλι συναισθηματικά και με έβγαλε από το δίλημμα αν πρέπει να ποστάρω αυτό ή κατι πιο ανάλαφρο.
Αφιερωμένο στα παιδιά μου