[:el]
«Ιστορίες που Κρύβονταν σε Προφανή Μέρη” κάθε Δευτέρα στις 10:00. Μικρές ιστορίες εμπνευσμένες από τα θαυμαστά φαινόμενα της καθημερινότητας. Οι «Ιστορίες που Κρύβονταν σε Προφανή Μέρη” κυκλοφορούν σε έκδοση από τη Jemma Press, με την υποστήριξη της ΙΟΝ Σοκοφρέτα και του SoComic.gr
o διαγωνισμός μας ολοκληρώθηκε! νικήτρια η Κυριακή[:]
Τα 5 στάδια του πένθους όταν μαθαίνεις ότι έχασε η ομάδα σου
Άρνηση: Πλάκα κάνεις, αποκλείεται!
Θυμός: #*&^ τα παλτά που έχουμε μαζέψει, τους τρέντι μπουζουκοθαμώνες που δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, μόνο τατουάζ και πόζα τα &@$^$#!%*&$#…
Διαπραγμάτευση: Εντάξει, μπορεί να ήμασταν άτυχοι. Και ο διαιτητής που σφύριζε είναι γνωστή πιανόλα.
Κατάθλιψη: – Θα πιω να ξεχάσω. – Κάπως έτσι δεν έφτασαν να σέρνονται οι παιχταράδες σας; – Σκάσε.
Αποδοχή: Δε βαριέσαι … Το ποδόσφαιρο είναι για 90 λεπτά, μια διασκέδαση, κάτι το δευτερεύον στη ζωή. Μήπως την Κυριακή να πάμε κανα θέατρο;
– Βασικά, γράψε λάθος, κερδίσατε. – Ξέρεις, άκουσα καλά λόγια για την παράσταση στο θέατ… Μπράβο ρε παιχτούρες! Πάμε μωρή ομαδάρααααααααααααααα!
Το στάδιο “Ω να σου γα…σω ότι έχεις και δεν έχεις #%@$ $^#^% !@#$#%$#”
ΑΡΧΙΚΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΕΤΑ ΚΛΕΜΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ
ΤΟ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΚΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΑ, ΕΨΑΧΝΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΜΕΤΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ, ΜΕΤΑ ΑΚΥΡΩΣΑ ΤΙΣ ΚΑΡΤΕΣ ΜΕΤΡΗΤΩΝ, ΕΤΡΕΞΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ
“Ωραία έτσι κι αλλιώς άδεια ήταν!” αυτό ήταν το πρώτο και το τελευταίο στάδιο του πένθους μου…
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ, ΤΡΕΞΙΜΟ , ΠΟΛΥ ΤΡΕΞΙΜΟ
Στο στάδιο της αποδοχής πάντα λέω: ”Αν θέλει ο Θεός να βρεθεί , θα βρεθεί – αν δε θέλει, αυτό σημαίνει ότι έτσι έπρεπε να γίνει….” (και να δεις που ιτότε, με ένα κλικ, μου φύγει όλο το βάρος και η στεναχώρια, σαν από θαύμα!)
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ
ατελειωτο βρισιμο
ψαχνω και την τελευταια πετρα……
ρωταω παντου και γινομαι κουραστικη
ειμαι πολυ αφασιας αν βρεθει βρεθηκε
το καταγγελω στη αστυνομια και περιμενω
στελνω τα παιδια να ψαχνουν
κανω φανουροπιτα στην εκκλησια
βαζω αγγελια στην εφημεριδα
γυριζω τον τοπο πανω κατω!!
δεν αγχωνομαι παω παρακατω
προσευχομαι με πιστη
πεφτω σε μεγαλη καταθλιψη
αστενοχωριεμαι πολυ αλλα μετα το παιρνω αποφαση
ενταξει μωρε δεν θα πεθανουμε κιολας
κλαιω γελαω σωπαινω μιλαω………..
πινω και μεθω για να μην θυμαμαι…
πινω και μεθω για να μην θυμαμαι…!!!!!!!!!!!!
ΑΠΟΔΟΧΗ
Δε βαριεσαι, καιρος ηταν να βγαλω καινουργια ταυτοτητα, ακομα με εκεινη τη φωτο του γυμνασιου κυκλοφορουσα
Τα πέντε στάδια του πένθους όταν βλέπεις ότι τελείωσε η μπύρα σου:
1) Λύπη: Γιατί σε εμένα, Θεέ μου; Γιατί συμβαίνουν κακά πράγματα σε καλούς ανθρώπους;
2) Καχυποψία: Ποιος μου ήπιε την μπύρα μου; Εσύ την ήπιες ρε; Πες μου ρε! Αλήτες, είστε όλοι σας αλήτες! Βρήκατε την ευκαιρία και είπατε να με εκμεταλλευτείτε, εεεε;
3) Φόβος: Και αν όλα αυτά είναι ένα μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου; Και αν μου την έχουν στημένη; Και αν έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν όλες τις μπύρες που υπάρχουν στον κόσμο; Τρέμω! Λυγίζουν τα γόνατά μου!
4) Θυμός: Θα το σπάσω το ποτήρι τής μπύρας. Θα το σπάσω ρε. Θέλω να πιω μπύρα! Θέλω να πιω μπύρα, το καταλαβαίνετε; Φέρτε μου να πιω μπύρα!
5) Αποδοχή: Όχι, εντάξει, δεν πειράζει. Θα πάω στα βουνά, θα πίνω το τσαγάκι μου και το γάλα κατσίκας, θα ζω με χορτόσουπες, θα διαλογίζομαι, μόνος μου, μακριά από τον πολιτισμό! Δε θα τρελαθώ εγώ, όχι, δε θα τους την κάνω τη χάρη! Θα είμαι μια χαρά πάνω στα βουνά, χωρίς άλλους ανθρώπους και χωρίς μπύρες. Δεν κλαίω ρε, αυτά είναι δάκρυα χαράς. Ξεκινάω μια καινούργια ζωή.
– Έλα, ψηλέ μου, σου έφερα τη 2η μπύρα που παρήγγειλες!
– ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! Σ’ευχαριστώ! Σ’ευχαριστώ! Έκανες αυτόν το θλιμμένο άνθρωπο ξανά χαρούμενο. Δεν περιγράφω άλλο!
– Κάτσε, ρε φίλε, πώς κάνεις έτσι; Δεν άργησα και τόσο πολύ. Πριν 2 λεπτά παρήγγειλες τη 2η μπύρα.
ψαχνω και την τελευταια πετρα……
ενταξει μωρε δεν θα πεθανουμε κιολας
κλαιω γελαω σωπαινω μιλαω………..
Τα 5 στάδια του πένθους όταν χάνεις το κινητό σου.
Νομίζω είναι τα ίδια…
Κλαίω γελάω τρέχω προλαβω
Παλυ εγω θα τρέξω, και κλαιω
Έτσι ειναι η ζωη άλλοι κλαίνε και άλλοι γελανε
Μόνο λογαριασμοί που θα εχω να πληρωσω θα εχω μεσα πενθος για αυτον που θα την παρει που μολις την ανοιξει δεν θα δει αυτο που θα ηθελε να δει.
στάδια πένθους όταν χαλάς για πολλοστή φορά την δίαιτά σου
1.άρνηση: δεν είμαι τόοοοσο χάλια, λίγα κιλά παραπάνω έχω
2.θυμός: τι αδύναμος χαρακτήρας έχω καταντήσει
3.διαπραγμάτευση: θα κάνω δίαιτα πείνας τις μισές μέρες και τις άλλες μισές πιο χαλαρά
4.κατάθλιψη:είμαι φοβερά στενοχωρημένη, ας φάω μια σοκολάτα
5.αποδοχή: σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!!
Πάντα υπάρχει ένα στάδιο, όπου θα αναρωτηθώ:
”Μα ήταν ανάγκη να συμβεί αυτό;’
Δεν υπαρχουν 5 σταδια πενθους μονο #1 που τα συνοψιζει ολα, το τραγουδι της Μαρινελλας Παλι θα κλαψω .Το ακους μια εως πεντε,δεκα,δεκαπεντε φορες κ ξεπερνας τα παντα.
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ
ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ
Την χτυπάω με την παντόφλα και μετά την παίρνω με το χαρτί και λέω αντίο
το καταγγελω στη αστυνομια
ουρλιαζωωωωωωωωωωωωωωω
Καταθλιψη : -Εγω δεν εχασα ενα αντικειμενο ,αλλα ενα μερος του εαυτου μου……
-Δεν υπαρχει κατι που μπορει να το αντικαταστησει
-Χωρις αυτο ειμαι χαμενη
-Ολα ειναι ματαια
-Χωρις αυτο τιποτα δεν εχει σημασια
-Τι εννοεις ΥΠΕΡΒΑΛΛΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!;